Na een heerlijke nachtrust langzaam ontwaakt om te gaan
genieten van een eenvoudig ontbijtje in het grote koloniale plantagehuis. Wat een pracht van een woning! (zie foto) ook
de omliggende gebouwen mogen er zijn. Ze
zijn te huur en we zijn een beetje teleurgesteld dat we in een suite
gelogeerd hebben. Een vriendelijke oude indische baas verzorgd ons ontbijt
(zie foto) waarna we gaan pakken en nog snel even de tijd nemen om authentieke thee te
kopen.
Vino staat al klaar om ons rond te leiden op de 1000 ha
grote plantage. We kijken onze ogen uit
wanneer we door de prachtige natuur
rijden. Helaas is er vanwege de
ramadan en het feit dat we hier op vrijdag zijn weinig bedrijvigheid op de
velden en in de fabriek. We zien hier en
daar wel wat werknemers die kromgebogen met sikkel in de hand het gras snijden
en vuil wieden (foto) maar van ‘pluk’ is er weinig sprake.
Toch krijgen we al rijdend een behoorlijk goed beeld van de
bedrijvigheid en de arbeidsintensiviteit van de plukkers. Voortdurend rijden
(lees:crossen) werknemers af en aan op de wegen tussen de velden om van huis
naar werk of viceversa te gaan. De
fabriek draait 24/7 het hele jaar door omdat er steeds 1000 mensen in 3
wisseldiensten keihard werken. De
omvangrijkheid overweldigd ons en we blijven ons continue verbazen over al het
natuurschoon. Doordat we tijd overhouden
vanwege de gesloten fabriek maken we een pitstop bij de hete waterbronnen van
Cibolang…… En heet is het zeker!!!! Een groot zwembad gevuld met water van
minstens 40 graden doet onze kids al net zo snel uit het water komen als het
ijskoude water in het bad van gisterenavond. (zie foto's)
’t Is ff wennen maar na een poosje is het heerlijk en zwemmen ze
vrolijk rond waarna ze meteen van de gelegenheid gebruik maken om hun
lieftallige voetjes te laten beknabbelen door visjes die het eelt weghalen. Een beetje glibberig en eng in het begin maar
al snel zitten ze volop te giebelen om het gekietel onder hun voetzolen.
Gisterenavond leek het zo afschrikwekkend. En inderdaad bij daglicht ziet
alles er veiliger uit. Dat het daarbij
ook nog eens half zo druk op de weg was vanwege het middaggebed was natuurlijk
ook mooi meegenomen. Want hoe dichter we
bij Bandung kwamen hoe drukker het verkeer werd. En jawel ook nu weer werden
tweebaans wegen door het links en recht
inhalend verkeer als vanzelf omgetoverd tot 3 en 4 baans weg. Achterlijk
gevaarlijk gewoon hoe ze hier rijden. Slalommend, snelheid overtredend, de weg
kruisend waar het jou als beste uitkomt.
We zitten er middenin en aanschouwen het. Vandaag ons record verbroken
met het spotten van hoeveel mensen er vervoerd worden op een scooter; een
compleet gezin van 5 personen passeert onze auto. 2 kids voorop tussen vaders
benen ingeklemd daarachter vader en moeder waartussen nog een baby gekneld
zit. We zien de gekste dingen; een baby
die de fles krijgt achterop de scooter en (echt waar!!!) een volledig gesluierde vrouw die achterop de
scooter haar baby de borst geeft!! Onderweg overrijden we de nodige (verloren)
kinderschoenen wat niet zo verwonderlijk is. Even later moeten we stoppen voor
wegwerkzaamheden; jawel ze kennen zelfs asfalt en beton al ziet dat er over het
algemeen meer uit als gruis-zand en kuilen.
Maar goed hier wordt aan de weg gewerkt er word klaarblijken een nieuwe
weg aangelegd vanwege het zware vrachtverkeer. Eén helft van de weg is al half
klaar dus er is maar één rijstrook beschikbaar.
We worden opgehouden door opgeschoten pubers die ons gebaren te wachten.
Tot onze verbazing scheuren de scooters wel af en aan langs elkaar heen over de
strook ons afvragend wanneer wij dan mogen rijden. Er is geen verkeerslicht wat
de boel regelt wat ons nieuwsgierig maakt hoe we hier nu uitkomen. Na enige tijd wachten en een stroom van
passerende scooters en auto’s nadert er een tegemoetkomende auto die een
wapperende vlag afgeeft aan de pubers; dit is het teken dat wij mogen
rijden. Simpel maar erg inventief! De vlag wordt weer gegeven aan de laatste
auto in onze rij zodat het systeem omgekeerd zijn werk kan doen. Even later komen we aan in het prachtige residentiële
Savoy Homann Hotel in Bandung. Na een heerlijke (late) lunch bij een
nabijgelegen chinees terug afgezakt naar het hotel waar we lekker naast het
zwembad konden relaxen. Oei dit water is wel een graadje of 20 kouder dan dat
van vanochtend!!!
Daarna meteen van de gelegenheid gebruik gemaakt om wat spulletjes te
laten wassen in de ‘laundry’ zodat alles weer schoon en fris de tassen in kan.
De dag afgesloten met een heerlijk diner in het hotel waar ik de ‘beste tortilla ever’ heb mogen verorberen
terwijl de rest genoot van spare-ribs- japanse kip en de specialiteit van het
huis. Nu nog even inlezen op de
stadswandeling die morgen op het programma staat.
Groet Rob Danielle en kids
mooi he, dat verkeer. Het gaat goed zolang niemand zich aan de regels houdt.
BeantwoordenVerwijderenNu ik je foto's zie herinner ik me dat ik vooral de kleur groen van de velden heel erg mooi vond. Het heeft een andere tint dan ons gras.