Sanur en Kuta - Siloam Ziekenhuis, maandag 11 augustus

Sanur en Kuta - Siloam Ziekenhuis, maandag 11 augustus

Na een slapeloze nacht van onze zieke, nog weinig opbeurends te vertellen. Ons voornemen vroeg te gaan slapen werd meteen belemmerd door een verkeerd stromend infuus waardoor er bloed uit kwam lopen. Gelukkig snel hersteld; ze moet leren haar hand hoog te houden als ze loopt voor toiletbezoek. Toen begon de ellende van vreselijke jeuk-aanvallen startend bij haar infuus maar daarna snel verspreidend over haar hele lijfje. Gelukkig kon ik zelf tussentijds nog wel wat hazeslaapjes pakken maar Fayline heeft geen oog dichtgedaan. Zeker toen hier ook nog stuiptrekkingen in haar arm en benen bovenop kwamen. Ze lag te shaken in bed. Ook de lieve nachtzuster kreeg haar niet bedaard. O wat had ik het graag van haar overgenomen maar zoals ze zelf nuchter verwoordde; “dit wil je echt niet meemaken hoor mama!”

Uiteindelijk rond half 6 in slaap gesukkeld waarna we al na 3 kwartier gewekt werden door de lab-verpleegkundige die al bloed af kwam nemen. Nou neem van mij aan dat ons slaapkopje het op zijn zachts gezegd niet erg fijn vond om gewekt te worden met een naald in haar arm! Daarna nog getracht te slapen maar dat ging moeizaam zeker omdat ook het ontbijt meteen daarna gebracht werd.  Dit hebben we lekker laten staan en we zijn pas om achten gaan ontbijten. Gelukkig zijn alle controles prima; geen verhoging, rustige pols-hartslag. Stilletjes aan zijn de stuiptrekkingen gelukkig afgenomen maar het jeuken wordt alleen maar erger.

Haar arts komt halverwege de ochtend en die legt haar uit dat het jeuken eigenlijk een goed  teken is. Dit luidt meestal het einde van het ziek-zijn in. Vroeger startte de ziekte zo maar tegenwoordig is dat het teken dat het ergste achter de rug is.  Bovenop alle medicijnen die ze al heeft krijgt ze dus nog penicilline voor de jeuk en haar zere galblaas. Die speelt op na toiletbezoek. De stuiptrekkingen passen ook in het ziekte-verloop dus gelukkig niets neurologisch. Helaas moet hij haar opnieuw teleurstellen. Ze mag nog niet naar huis. Haar bloedwaarden zijn nu zelfs gedaald tot 85!  We hoeven ons geen zorgen te maken zolang het maar boven de 50 blijft.  Hij heeft er nog steeds goed hoop op dat het morgen beter zal gaan maar daar gelooft ze zelf niet in. Ze wil naar huis en in Nederland uitzieken. Al moet ze er een moord voor doen zegt ze. Maar daar schiet ze weinig mee op. Dan verhuist ze van hier naar een gevangeniscel en dan zijn we nog verder van huis. Nog veel meer drinken is het advies van de arts maar ze heeft zelf het gevoel dat ze continue een waterbuik heeft.

Gelukkig gaat het eten en drinken wel goed zodat ook haar stoelgang weer op gang is. Er schijnt een drankje te zijn wat een sterke stijging van de bloedwaarden bevorderd. De arts gaat dit uitzoeken. Hopelijk gaat ze dit krijgen en drinkt ze het met smaak op zodat we morgen beter nieuws kunnen melden.

Rob en Quinten hebben ondertussen alles ingepakt en zijn in t laatste hotel van onze reis getrokken. Ze werden volgens afspraak om 11.00 uur met een auto opgehaald. (Tami Kamu hotel ligt tegenover huidige hotel). Maar lekker makkelijk, wij dachten dit lopend te moeten doen. Daar aangekomen: Poepie chique met een groot zwembad, voorzien van alle comfort maar daar hebben we helaas weinig aan. De kamer is heel netjes. Het bed is geen 2 persoons bed maar een 4 persoons bed. Als we morgenavond/nacht niet naar huis mogen dan zullen we een andere slaapplaats moeten zoeken liefst zo dicht mogelijk bij het ziekenhuis. Dat zal ons veel reistijd schelen. Rob heeft hierover contact met de reisagent hier en SOS International.

 

 

 

 

 

 

 

Inmiddels contact gehad met onze Jacqueline die het 100Sunsethotel voor ons heeft geboekt vlak in de buurt van het ziekenhuis (op loopafstand). Vanavond gaan Rob en Quinten terug naar Sanur, daar eten en slapen volgens normaal plan en worden morgen om 11.00 uur opgehaald (is ook door Jacqueline geregeld). Taxi brengt ons dan met de bagage naar hopelijk het laatste verblijf.  Deze reisorganisatie (Footprint Travel – Tari Travel) krijgt van onze een hele dikke TIEN.  Alles klopte al, de gehele reis, het draaiboek, de tijdstippen van ophalen, reizen, gidsen, chauffeurs, handleiding met praktische tips, etc. Zonder al deze ellende hadden ze de TIEN ook gekregen maar nu helemaal.

Nu maar hopen dat het allemaal niet te lang duurt en wij weer op korte termijn naar NL kunnen.

Wordt vervolgd.