“waarom doen we dit in godsnaam?”,
dachten we toen we vanmorgen vroeg om 3.25 gewekt werden door mensen van het Lava
view hotel. Toch redelijk snel naast ons bed en in onze kleding. Al viel dat
aankleden vandaag al mee gezien de lagen kleding waarin we gisteren ons bed
zijn ingedoken. Tjonge wat was het koud gisterenavond! En afgezien van een paar
potjes kaarten was hier weinig te beleven zodat we al rond 19:00 uur ons bed
ingedoken zijn. (mede met het oog op het vroege opstaan) maar zelfs volledig
gekleed onder de dekens bleven we klappertanden zodat we met zijn vieren als
marmotten tegen elkaar aan in één bed zijn gaan liggen om zo elkaar nog wat op
te warmen. (verwarming kacheltje of openhaardje kennen ze hier nl niet) Nou we waren zo vertrokken en wonderwel een
lange nacht gemaakt. Pas tegen drieën toen de eerste jeeps het terrein op
kwamen schrokken we wakker om nog lekker even om te draaien in ons warme
nestje.
Zodra we buitenkwamen werden we
meteen naar onze gereedstaande jeep gedirigeerd waarna we al snel de
woestijnvlakte instoven. Even dachten we nog dat we één van de eerste waren
maar we werden al snel uit onze droom geholpen door links en rechts
aansluitende jeeps die dezelfde weg naar het uitkijkpunt opgingen. Blij met
onze chauffeur die dit ritje dagelijks maakt want door de aangeslagen ruit en
de laaghangende bewolking was nauwelijks te zien waar we reden. Hotsend en
knotsend kwamen we rond 4:15 aan bij de plek van bestemming waar we nog een
klein kwartiertje onder een schitterende sterrenhemel de helling op moesten
lopen. Pas nu zagen we hoeveel mensen er daadwerkelijk op pad waren; honderden (misschien
wel duizenden) mensen op weg naar die ene plek om de perfecte zonsopgang vast
te kunnen leggen. Aan het begin van het pad was nog plek dus ons daar maar
meteen gepositioneerd.
Fayline was al lang blij want door al dat gehotst en geknotst in die jeep was haar maag zodanig van slag dat ze deze inhoud maar meteen offerde aan de Bromo………. We hadden meteen meer plaats want die fransozen naast ons vonden dat toch net iets te veel van het goede.
En toen startte het geduldige wachten op een geweldig zonsopkomst! (foto’s) de nevel die in het dal hing kringelde mooi omhoog en langzaamaan zagen we de lucht verkleuren van paars naar paarsrose en tenslotte oranje/rood naar geel. Een prachtig gezicht wat zeker het vroege opstaan compenseerde. Toen het zonnetje eenmaal scheen hadden de kids het wel gezien en liepen we op ons gemak langs de honderden jeeps terug op zoek naar onze eigen
chauffeur.
.
Fayline was al lang blij want door al dat gehotst en geknotst in die jeep was haar maag zodanig van slag dat ze deze inhoud maar meteen offerde aan de Bromo………. We hadden meteen meer plaats want die fransozen naast ons vonden dat toch net iets te veel van het goede.
En toen startte het geduldige wachten op een geweldig zonsopkomst! (foto’s) de nevel die in het dal hing kringelde mooi omhoog en langzaamaan zagen we de lucht verkleuren van paars naar paarsrose en tenslotte oranje/rood naar geel. Een prachtig gezicht wat zeker het vroege opstaan compenseerde. Toen het zonnetje eenmaal scheen hadden de kids het wel gezien en liepen we op ons gemak langs de honderden jeeps terug op zoek naar onze eigen
chauffeur.
.
Na een dik half uur waarbij we ons wederom verbazen over de grote hoeveelheden scooters die hier naar boven crossen komen we terug bij ons hotel. Opnieuw de Bromo beklimmen in de ochtenduren laten we even voor wat het is.
.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten